Ang mga luha ko'y pumapatak na naman,

Simbolo ng hapdi at ako'y nasasaktan,

Sa pagbabago ng mundong kinagagalawan,

Bakit kailangang ang pagbabago ang maging permanente sa ating lipunan.

Sa una ay hindi ka naman ganyan,

Ako nga ba talaga ang may kakulangan?

O sadyang ika' y walang kakuntentuhan

O mapaghanap lamang ng kalingang hindi nasusumpungan.

Akala ko ay mauunawaan mo

Ang pakiramdam ng isang bigo

Pero bakit inuulit mo lang ang naranasan ko

Sa mundong mapaglaro at mapanakit ng puso.

Kailan ko matatagpuan ang taong kailangan

Kailan ko mahahanap ang katahimikan

Ako nga ba ang may mali pakisagot naman

Para mabago ko ang aking kapalaran.

Kailan ako titigil sa pagluha

Kailan ko madarama ang tunay na ligaya

Akala ko ay ikaw na ang binigay na biyaya

Sayang at ito ay isang maling akala

Patuloy pa rin akong hahanap ng sagot sa mga tanong na mahiwaga.